Niekończącemu się naturalnie działaniu prawa odwetu, wytwarzającemu coraz to straszliwsze spustoszenia wśród ludzi, kres położyć może nadprzyrodzona miłość bliźniego. Ona jedna przeciwstawić się może, jako wał ochronny potężniejącej przez wieki lawinie rewanżów, prywatnych, politycznych i społecznych. Żadne zabiegi polityków i dyplomatów, żadne kombinacje doktrynerów, żadne wreszcie działania menerów ludu, nie zaprowadzą prawdziwego ładu i sprawiedliwości, wśród ludzi, a zwiększą tylko sumę zła w świecie: zło to zwyciężą orężem dobra, czyli miłością, synowie Boży.
Możesz również polubić
Przyjaciółka i uczennica ks. Augustyna Jakubisiaka, Irena Gałęzowska, tak o nim pisała w dwa lata po jego śmierci: Dla tych, którzy go znali, pamięć jego opromieniona jest radością życia, wesołością, […]
Kazania księdza Jakubisiaka w kościele, na które po raz pierwszy poszedłem, były rewelacją. Ewangelia była podobnie interpretowana, jak to zapamiętałem z jednej wypowiedzi księdza Ziei u ludowców. Odprawianie […]
Gdy negacja Boga oparta jest na wywodach rozumowych, nosi ona nazwę ateizmu. Nazwa ta jednak w zastosowaniu do konkretnych wypadków nie wydaje mi się trafną, nie wierzę bowiem, jakem to wyżej […]
Filozofia, jakeśmy to już stwierdzili, przychodzi z pomocą nieuniknionemu konceptualizmowi nauki, przedłużając jej dociekania tak w kierunku obiektywnej jak i w kierunku subiektywnej rzeczywistości. Wbrew więc temu, co się mówi […]