W książce Jeanne et Léon Bloy. Une écriture à quatre mains, której autorką jest Natacha Galperine (Paris, Cerf, 2017) znajduje się zdjęcie ks. Augustyna Jakubisiaka podpisane jak w tytule postu. Fragmenty książki wraz ze zdjęciem są dostępne na platformie Google Books:
Aktualności
88 wpisów
Dziś wybrałem się w podróż poza Paryż, na Cmentarz Les Champeaux w Montmorency. Jest on nazywany Polską Narodową Nekropolią na Wychodźstwie lub po prostu cmentarzem polskim. Doczesne szczątki zmarłego w 1945 roku ks. Augustyna Jakubisiaka spoczęły w jednym z grobów na terenie właśnie tego cmentarza (kwatera H, grób numer 1561). bk Paryskimi śladami Jakubisiaka – dzień 9 (Cmentarz Les Champeaux […]
Dziś odwiedzono biblioteki Francuskiej Akademii Nauk oraz Kolegium Francuskiego. Jakubisiak był związany z obiema tymi instytucjami. Do pierwszej miał zostać przyjęty jako członek zwyczajny, w drugiej zaś uczestniczył w wykładach Henri’ego Bergsona. Ponadto Francuska Akademia Nauk Moralnych i Politycznych nagrodziła pracę Jakubisiaka o granicach czasu i przestrzeni. Szersza relacja: Paryskimi śladami Jakubisiaka – dzień 8 (Francuska […]
Niedziela upłynęła na poszukiwaniach miejsc związanych z ks. Augustynem Jakubisiakiem. Ponownie odwiedzono polską parafię pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, gdzie o 11.00 rozpoczęła się suma wraz z procesją na Boże Ciało. Został zebrany dodatkowy materiał filmowy i fotograficzny z wnętrza świątyni i zakrystii. Kolejnym punktem był kościół. św. Medarda, gdzie ks. Jakubisiak był przez pewien czas wikariuszem. Odnaleziono też kamienicę, w której Jakubisiak zajmował jeden […]
Kolejny dzień badań i poszukiwań upłyną w bibliotece uniwersyteckiej paryskiej Sorbony, gdzie udało się pozyskać pewne dokumenty dotyczące osoby ks. Augustyna Jakubisiaka, jak też kolejny egzemplarz jego rozprawy doktorskiej. Egzemplarz ten jest jednak wyjątkowy, ponieważ zawiera ręcznie i zarazem ozdobnie wypisaną kartę tytułową. Zobacz również relację na FB: Paryskimi śladami Jakubisiaka – dzień 6 […]
Kolejne dni były wypełnione przede wszystkim poszukiwaniami i zbieraniem materiałów, które znajdują się w archiwum Biblioteki Polskiej w Paryżu. Udało się zebrać sporo wartościowego i najprawdopodobniej unikalnego materiału badawczego. Mowa nie tylko o rękopisach (praca o filozofii Józefa Hoene-Wrońskiego), korespondencji (m.in. z odręcznie podpisanymi listami od Prymasa Polski kardynała Augusta Hlonda) i fotografiach (portretowe i ze znajomymi), ale również o rzeczach osobistych należących do ks. Augustyna Jakubisiaka (w tym […]
W dniach 17 do 29 czerwca wykonawca projektu realizuje zadania badawcze związane z kwerendami bibliotecznymi w Paryżu oraz badaniami uzupełniającymi (zebranie materiału fotograficznego z miejsc związanych z ks. Augustynem Jakubisiakiem). W pierwszych dniach dokonano kwerendy bibliotecznej w bibliotece Instytutu Katolickiego w Paryżu (La Bibliothèque de Fels), gdzie w 1912 roku Jakubisiak obronił doktorat z filozofii. Ponadto zebrano materiał fotograficzny dotyczący tzw. polskiego kościoła w Paryżu (kościół […]
Kazania księdza Jakubisiaka w kościele, na które po raz pierwszy poszedłem, były rewelacją. Ewangelia była podobnie interpretowana, jak to zapamiętałem z jednej wypowiedzi księdza Ziei u ludowców. Odprawianie mszy św. przeistaczało księdza Jakubisiaka nieomal w anioła. Była to jego gorąca, pokorna modlitwa, która udzielała się wierzącym. Doznałem targnięcia serca, gdy ksiądz Jakubisiak powiedział mi, że podczas mszy św. – pierwszej, na której byłem od lat – […]
Ksiądz Jakubisiak był filozofem i w okresie naszych spotkań paryskich kończył książkę pt. La pensée et le libre arbitre. Interesowały go najbardziej kwestie determinizmu i indeterminizmu. Opowiadał się oczywiście po stronie indeterminizmu i tworzył na wzór chyba Leibniza swoje teorie indywiduum, a w teologicznych rozważaniach wysuwał na czoło pojęcia immanencji i Boga immanentnego. Pod tym względem był w zgodzie z duchem swoich czasów, które pod presją deterministycznych teorii, […]
Ksiądz Jakubisiak, człowiek wielkiej tuszy, nie urodziwy, już wówczas starszy, miał obyczaje człowieka świeckiego, bowiem uwielbiał dary boże w postaci jedzenia i picia, korzystając z nich obficie. Zapewne to, że był tak szczery w swoich słabościach, jednało mu sympatię i nawet zaufanie. Rozumiał katechumenów i potrafił szybko się z nimi porozumiewać. Wiedział np., że niewierzących może razić jego sutanna, więc szedł na rozmowę z nimi […]