Wiesław Strzałkowski tak pisał o ks. Augustynie Jakubisiaku w swojej książeczce „Moi profesorowie” wydanej w Londynie w 1984 roku:
Intelektualne życie polskie skupiało się głównie w Bibliotece Polskiej, która pamiętała czasy Mickiewicza i Chopina. Kierował nią Franciszek Pułaski z rodziny bohatera walki o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Tam też głównie gromadzili się zwolennicy filozofii księdza Augustyna Jakubisiaka, niezwykle oryginalnego filozofia, który stworzył system indywidualistycznej filozofii chrześcijańskiej i którego dzieło „Des limites de l’espace et du temps” zostało nagrodzone przez Academie des Sciences Morales et Politiques. Należeli do nich profesor Czesław Chowaniec, profesor Irena Gałęzowska, wykładająca w Institut Catholique, autorka dzieła filozoficznego dr Emilia Fiszer, Wanda Borkowska i inni, którzy strzegli tej cennej placówki kultury polskiej.
Zaraz po przybyciu do Paryża odwiedziłem ks. Jakubisiaka, który zachwycił mnie swą rozległością myśli i tolerancją, gdy go poznałem jeszcze w Warszawie. Rozmowom z nim, w którym wykazał wyjątkowe zrozumienie człowieka zawdzięczam bardzo wiele. Był on całkowicie oddany filozofii i pełen głębokiej wiary i życzliwości dla ludzi i w czasie wojny stał się prawdziwą ostoją dla wątpiących i załamanych na duchu (s. 17).
